Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 7/12/16 στο Flamme Rouge cafe (Τριπτολέμου 26, Γκάζι)
στην Αθήνα η παρουσίαση του βιβλίου Ο Καθρέφτης της συγγραφέως Ανδρομάχης
Κοκόση η οποία παρουσίασε το πρώτο της βιβλίο «Ο Καθρέφτης» που κυκλοφόρησε τον
Δεκέμβριο από τις Εκδόσεις ΑΕΝΑΟΝ.
Οι προσκεκλημένοι είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν και να συνομιλήσουν με τη
συγγραφέα η οποία υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου της.
Άραγε,
αν ξέραμε πως υπάρχει σε κάποιο εγκαταλελειμμένο σπίτι ένας καθρέφτης που δείχνει όχι
το πώς φαινόμαστε, αλλά το πως είμαστε στην
πραγματικότητα, πόσοι από εμάς θα είχαμε το θάρρος να σταθούμε μπροστά του και
να κοιτάξουμε τα καλά κρυμμένα της ψυχής μας;
Κι
αν είμαστε από εκείνους που θα καταλάβουν τι πρέπει να αλλάξουμε, θα έχουμε την
ευκαιρία;
Για
τη Μαρίνα, που δεν γνώριζε ήταν τόσο εύκολο να σταθεί μπροστά του!
Μα
και τόσο επώδυνο. Δεν αρκούσε να καταλάβει, έπρεπε και να προλάβει!
«Θα
τα καταφέρει; Θα προλάβει;» ρώτησε η Μαρία, γύρισαν
όλοι
και κοίταξαν την κυρία Αιμιλία με αγωνία. Μα εκείνη δεν απάντησε, παρά μόνο χαμογέλασε αινιγματικά.
Το
βιβλίο αυτό γράφτηκε για να θυμηθούμε όλοι πόσο απατηλό και ψεύτικο είναι το
κυνήγι της ευτυχίας μέσω των υλικών αγαθών και για να μάθουμε πως δεν αρκεί μια
συγνώμη, αλλά χρειάζεται να διορθώνουμε τα λάθη μας.
Τα
μηνύματα αυτού του βιβλίου, είναι πολλά.
Μόνο
ένα θα πω εγώ και τα υπόλοιπα αφήνω να τα ανακαλύψουν οι αναγνώστες από μόνοι
τους, ο καθένας το δικό του.
Μη
φοβάστε την αλλαγή.
Η
Μαρίνα είναι μια γυναίκα που λίγο πολύ όλοι έχουμε συναντήσει, στην οικογένεια,
σε γνωστούς ή φίλους, στη γειτονιά, στην εργασία. Μια γυναίκα ωραία,
αναγνωρίσιμη, πετυχημένη στον χώρο της,
που
δεν δίνει δεκάρα για κανέναν παρά μόνο για τον εαυτό της,
για
την εικόνα της, για την καλοπέρασή της.
Χρησιμοποιεί
την ομορφιά της ώστε να πετυχαίνει ευκολότερα τους στόχους της, ποδοπατά
συναισθήματα, αξίες, αρχές, χωρίς αναστολές, τύψεις ή ενοχές γιατί πολύ απλά
όπως λέει: «Δεν υπάρχει καμία άλλη καλύτερη από μένα».
Θα
της δοθεί η ευκαιρία να καταλάβει και να εκτιμήσει;
Από
μόνη της όμως η ευκαιρία δεν φτάνει.
Θα
καταφέρει να διορθώσει τα λάθη της;
Θα
της το επιτρέψει ο χρόνος;
Θα
της το επιτρέψουν οι γύρω της;
Βιογραφικό συγγραφέα
Γεννημένη
στο Λονδίνο το 1971, με καταγωγή από την Κεφαλονιά, μεγάλωσε στην Αθήνα όπου
και σπούδασε φωτογραφία.
Ασχολήθηκε
για χρόνια με την τηλεόραση σε σήριαλ και τηλεπαιχνίδια και κατόπιν με το
Ελληνικό κρασί στο ClubduVin.
Υπέρμαχος
της προστασίας του περιβάλλοντος και των αδέσποτων ζώων, αγαπά το διάβασμα, τη
μουσική, το θέατρο, τον κινηματογράφο και τις εικαστικές τέχνες.
Μένει
και εργάζεται στην Αθήνα.
Από
μικρή έγραφε παραμύθια, κείμενα, νουβέλες, διηγήματα.
Ο Καθρέφτης είναι το πρώτο ολοκληρωμένο
μυθιστόρημά της. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αέναον.
Μία μεταφορά στον κόσμο του έρωτα. Ένα ταξίδι στις όμορφες στιγμές, που σου
χαρίζει ένα φιλί μια αγκαλιά, όταν είσαι ερωτευμένος, αλλά συνάμα και στον πόνο
της προσμονής του αγαπημένου, τη νοσταλγία μιας ανεκπλήρωτης αγάπης, την αγωνία
της αναζήτησης ενός απολογισμού σ'έναν ήδη χαμένο έρωτα. Μυριάδες συναισθήματα
σε κατακλύζουν και καθώς τελειώνουν οι στίχοι, μονάχα η γλυκιά γεύση του έρωτα
μένει άλλοτε γλυκιά και άλλοτε πικρή.
Την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε η δεύτερη
παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Εύης Παπαδοπούλου με Τίτλο
"Έρωτας". Μία ποιητική συλλογή, η οποία την ανέδειξε ποιήτρια του
μήνα Δεκεμβρίου από το ηλεκτρονικό περιοδικό, "POETA".Η αίθουσα
κατάμεστη και η ρομαντική ατμόσφαιρα μας ταξίδεψε για ακόμη μία φορά σ' έναν
κόσμο μαγικό σαν κι αυτόν που μπορεί να σου προσφέρει μονάχα ο Έρωτας.
Χαιρετισμό απηύθυναν η Δήμαρχος Παραμυθιάς, κα Μπραΐμη και η Διευθύντρια
Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κα Μπέση. Τα ερωτικά ποιήματα από την ποιητική συλλογή
απήγγειλε η Σχολική Σύμβουλος της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κα Λιάτσου, και για
τον έρωτα μέσα από μια ψυχολογική πλευρά μας μίλησε η Ψυχολόγος κα Χαλμαντζή.
Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή στο Flamme Rouge cafe (Τριπτολέμου 26, Γκάζι) στην Αθήνα εκδήλωση
γνωριμίας με τον συγγραφέα Δημήτρη Θωμάζο ο οποίος παρουσίασε το πρώτο του
βιβλίο «8 ιστορίες σε μπουκάλια που ξέβρασε η θάλασσα» που κυκλοφόρησε πριν από
λίγες εβδομάδες από τις Εκδόσεις ΑΕΝΑΟΝ.
Οι προσκεκλημένοι είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν και να συνομιλήσουν με τον
συγγραφέα ο οποίος υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου του.
Το βιβλίο περιέχει οκτώ αυτοτελείς ιστορίες οι οποίες έχουν ως σκοπό τους να
μας «ταξιδέψουν», με ιδιαίτερη ευαισθησία, τόσο σε φανταστικούς όσο και σε
πραγματικούς κόσμους.
Στόχος του συγγραφέα είναι να αφυπνίσει τον αναγνώστη και να τον βοηθήσει να
ανακαλύψει πράγματα για τον εαυτό του που μέχρι σήμερα δεν γνώριζε ή απλά
αγνοούσε την ύπαρξή τους.
σας
προσκαλούν στην 1η παρουσίαση του νέου βιβλίου πεζοποίησης της
Ειρηάννας Γιαλιτάκη Ψυχών Διηγήσεις Εκδόσεις Αέναον Το οποίο είναι υπό
την αιγίδα του ομίλου για την Unesco Πειραιώς και Νήσων.
Την παρουσίαση θα ανοίξει ο Πρόεδρος του ομίλου για την Unesco Πειραιώς και Νήσων κύριος Ιωάννης Μαρωνίτης
Στην
παρουσίαση θα βραβευτεί από τον κύριο Ιωάννη Μαρωνίτη η συγγραφέας των
Εκδόσεων Αέναον – Aenaon Publications Εκδότης κυρία Ειρηάννα Γιαλιτάκη,
καθώς και οι Εκδόσεις Αέναον – Aenaon Publications Εκδότης.
O http://heartbeatradio.eu/ και οι εκδόσεις Σαββάλας
σας δίνουν την ευκαιρία να κερδίσετε 2 αντίτυπα του βιβλίου Η σύγκρια της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη
Για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό μας θα πρέπει να κάνετε:
1. Like στη σελίδα μας στο facebook,
3. Like στη φωτογραφία του διαγωνισμού, αφήστε το σχόλιό σας και δημόσια κοινοποίηση στον τοίχο σας!
4. Συντονιστείτε στον http://heartbeatradio.eu/ για να μάθετε αν είστε εσείς η/ο τυχερός ακροατής μας!!
Την Τετάρτη 16/11/16 στις 22:00~00:00 θα κληρωθούν 2 αντίτυπα του βιβλίου Η σύγκρια της Γιολάντας Τσορώνη-Γεωργιάδη στην εκπομπή Mea Culpa με την Konstandina Alberti
Στη
Μέσα Μάνη των τελευταίων χρόνων του 19ου αιώνα οι κοινωνικές τάξεις
διαμορφώνονται με βάση τα πόσα αγόρια έχει η κάθε οικογένεια. Τα
‘’ντουφέκια’’, όπως τα αποκαλούν, είναι αυτά που δίνουν κύρος σε κάθε
πατριά καθώς τα ‘’ντουφέκια’’, και όχι τα ‘’φυληκά’’, θα την
υπερασπιστούν από τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς κινδύνους που
τυχόν αντιμετωπίσει. Η τεκνοποίηση λοιπόν και δη αρσενικών είναι κατά
κάποιον τρόπο ιερή αποστολή στις πατριαρχικές κοινωνίες της Μάνης.
Έτσι όταν η Χρύσα, η νύφη του προύχοντα Σκυλόγγονου, μετά από
τέσσερα χρόνια ευτυχισμένου γάμου με τον Περγαντή δεν έχει τεκνοποιήσει
ακόμη, οι φόβοι των γονιών του άντρα της πως η γενιά τους θα σβήσει εδώ
όλο και αυξάνονται... Τότε, η πεθερά της Χρύσας, η Στράταινα, θα δώσει
την λύση, η οποία δεν είναι άλλη από την αναβίωση του άγραφου νόμου της σύγκριας (συν+κυρία,
οι δυο κυρίες του σπιτιού.), σύμφωνα με τον οποίο μια νέα κοπέλα
επιλέγεται για να αναλάβει αυτή να φέρει στον κόσμο ‘’ντουφέκια’’.
Η Στράταινα επιλέγει μαζί με την Χρύσα για σύγκρια του Περγαντή την
Αμπελία, ένα δεκαεφτάχρονο όμορφο κορίτσι που ανήκει στις κατώτερες
κοινωνικές τάξεις. Η Αμπελία θα μπει στο σπίτι της Χρύσας, και όσο κι αν
φαίνεται παράταιρο στις μέρες μας, οι δυο γυναίκες θα συμβιώσουν
αρμονικά καθώς η Χρύσα έχει συμβάλει με την στάση της στο να έρθει η
σύγκρια στο σπιτικό της μιας και όπως κάθε γυναίκα της Μέσα Μάνης
κατανοεί την επιτακτική ανάγκη των μανιατών για τεκνοποίηση.... Στο
σπίτι του Περγαντή θα φωλιάσει η χαρά του ερχομού, η ανιδιοτελή αγάπη, ο
πόνος του αποχωρισμού....
Μια
συγκλονιστική ιστορία, γραμμένη με λόγο μεστό και γοητευτικό, που
φέρνει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με μεγάλα διλήμματα, τον παροτρύνει σε
ενδοσκόπηση και τον οδηγεί να συνειδητοποιήσει πως τα συναισθήματα
πολλές φορές διαμορφώνονται από την τοπική κουλτούρα. Η συγγραφέας:
Η
Γιολάντα Τσορώνη-Γεωργιάδη είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής, της
Παιδαγωγικής Ακαδημίας, του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου
Αθηνών και έχει μετεκπαιδευτεί στο Μαράσλειο Διδασκαλείο. Εργάστηκε για
πολλά χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση, αρθρογραφεί σε παιδαγωγικά
περιοδικά, συμμετέχει εθελοντικά σε οργανώσεις για την προαγωγή της
λογοτεχνίας, είναι ενεργό μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς
και έχει εκδώσει πολλά βιβλία για παιδιά και μελέτες λαογραφικού
περιεχομένου. Έχει ενταχθεί στο Μητρώο Επιμορφωτών του προγράμματος
«Καινοτόμες Δράσεις ενίσχυσης της φιλαναγνωσίας των μαθητών» και έχει
αναλάβει επιμορφωτικό έργο σε ημερίδες επιμόρφωσης εκπαιδευτικών
Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Η Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης (World Kindness Day) καθιερώθηκε το 2000
με πρωτοβουλία του Παγκοσμίου Κινήματος Καλοσύνης (World Kindness
Movement), που συσπειρώνει εθνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις – μέλη του
Κινήματος. Η καλοσύνη είναι ένα θεμελιώδες μέγεθος της ανθρώπινης
κατάστασης, που γεφυρώνει τις διαφορές φυλής, φύλου, θρησκείας και
πολιτικής.
Η Παγκόσμια Ημέρα Καλοσύνης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 13 Νοεμβρίου.
Είναι ένα τραγούδι που πολλοί απ’ όσους το άκουσαν το ερωτεύτηκαν
ίσως περισσότερο κι απ’ τον άνθρωπο που του το αφιέρωσαν. Η μυσταγωγία
της μελωδίας, η αισθαντικότητα των φωνών, η αναγλυφότητα των
συναισθημάτων, ο κραδασμός των αισθήσεων, σε ταξιδεύουν τόσο μακριά απ’
τη λογική, τόσο βαθιά στο κέντρο του σύμπαντος της ανθρώπινης
«ολότητας», αυτής της αίσθησης του αέναου, του ανέπαφου, του αμόλυντου,
του αθάνατου, που σου υπόσχεται ο έρωτας, τόσο που σε κάνει να νιώθεις
πως κανείς ποτέ δεν ανακάλυψε ούτε θα ανακαλύψει, δεν γεύτηκε ούτε θα
γευτεί, δεν ρίγησε ούτε θα ριγήσει, δεν διαλύθηκε ούτε θα διαλυθεί για
τον έρωτα όπως εσύ. Πως κανείς δεν ένιωσε αυτό το απόκοσμο χάδι, που
άλλοτε μοιάζει ουρανός άλλοτε ανάσα της αβύσσου, άλλοτε φωτιά των
αισθήσεων άλλοτε σκίρτημα θανάτου, τόσο έντονα όσο εσύ, τόσο έντονα όπως
αυτό το τραγούδι σε κάνει να νιώθεις στο πετσί σου καθώς ξορκίζει το
θάνατο, αφού κάθε έρωτας, κάθε οργασμός των αισθήσεων, είναι ένας μικρός
θάνατος – και γι’ αυτό άλλωστε ο έρωτας αυτή η «ανδρόγυνος» οντότητα
είναι η μόνη εν ζωή αθανασία, ο μόνος μάγος που μπορεί πάντα με το ίδιο,
με αυτό το ένα και μοναδικό του ξόρκι, να νικάει το φθαρτό.
Και γι’ αυτό ο έρωτας κι ο θάνατος που ξεχειλίζουν από τούτο το
απόκοσμης ομορφιάς τραγούδι σε συνεπαίρνουν αμέσως, ρίχνοντάς σε στην
αγκαλιά αυτού του παντοτινού ταγκό, του ρυθμού που αναδύθηκε από τα
μπορντέλα της Αργεντινής για να κατακτήσει, να αλώσει ολοκληρωτικά, το
σώμα της Δύσης.
Όμως σε τούτο το τραγούδι του έρωτα, ο θάνατος είναι πολύ πιο παρών,
πιο εφιαλτικά αδυσώπητος, απ’ ό,τι θα φανταζόταν ποτέ κανείς… Η ψυχρή
του ανάσα είναι διάχυτη παντού. Η αλήθεια του παγώνει το καυτό φιλί των
εραστών, αφυδατώνει την υγρασία των αισθήσεων, επισκιάζει τα χρώματα του
πάθους παύει την πανδαισία των αγγιγμάτων.
Γιατί το «Dance me to the end of love» δεν είναι ένα τραγούδι γραμμένο για εραστές όπως νομίζουν όσοι ριγούν στο άκουσμά του…
Το τραγούδι αυτό είναι κυριολεκτικά, ένα ξόρκι θανάτου. Ένα αληθινό
αντίδοτο αγωνίας στο δηλητήριο της κτηνωδίας από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ένα
βάλσαμο ανάμνησης στο μαρτύριο της φρίκης που έζησαν εκατομμύρια
άνθρωποι, όλοι εκείνοι που εξοντώθηκαν στα κρεματόρια του ναζισμού.
Είναι ένα τραγούδι γεμάτο επιθανάτιες κραυγές ενός παράλογου
μαρτυρίου, στοιχειωμένο από το κλάμα των παιδιών, από τη κραυγή των
σημαδεμένων, από τον ψίθυρο των σκελετωμένων που δεν είχαν πια φωνή, από
το ανατριχιαστικό σύρσιμο των νεκροζώντανων που περίμεναν μέρα με τη
μέρα, ώρα με την ώρα, μέσα στην εξαθλίωση, την αγωνία, το μαρτύριο, το
τέλος τους.
Είναι ποτισμένο από εκείνη τη φρικτή μυρωδιά της καμμένης σάρκας, από
τον παραλογισμό του ναζισμού –του ναζισμού που αναβιώνει σήμερα, γιατί η
ιστορία επαναλαμβάνεται όχι σαν φάρσα πια αλλά σαν θέατρο του
παραλόγου.
Αυτό το τραγούδι είναι η φρίκη της απαίτησης να παίζουν μουσική, οι
ίδιοι οι μελλοθάνατοι, στους διαδρόμους των στρατοπέδων, την ώρα που οι
άλλοι περνούσαν μπροστά τους στην ουρά του Άουσβιτς, του Νταχάου,
πηγαίνοντας από την ουρά της φρίκης, να θανατωθούν και να καούν στα
κρεματόρια. Είναι όλα τα τελευταία βλέμματα που κοίταξαν τον κάθε Εβραίο
μουσικό και το «φλεγόμενο βιολί» του, με την ιστορία ζωής, πόνου, που
κουβαλούσε το καθένα απ’ αυτά, την ώρα που εκείνοι βάδιζαν προς το
θάνατο, και την ίδια ώρα που ο συγκρατούμενός τους μουσικός υποχρεωνόταν
από τους ναζί να παίζει κλασική μουσική στους διαδρόμους αυτής της
γήινης κόλασης. σκίτσο της Helga Weissova
Γιατί το «Dance me to the end of love» δεν είναι ένας χορός ως το
τέλος της αγάπης, αλλά ένας χορός ως το τέλος της ύπαρξης, που
εφορμώντας από τη γενεσιουργό πηγή του πάθους για τη ζωή, μπορεί εντέλει
να αγκαλιάζει σφιχτά συμπαρασύροντας ως το θάνατο ακόμα και την ίδια
την αγάπη. Γι’ αυτό ενώ είναι ένα τραγούδι που γεννήθηκε από το θάνατο,
μπορεί να αγκαλιάζει, να δονεί τον έρωτα και τη ζωή…
Γιατί, σύμφωνα με το δημιουργό του Leonard Cohen
όπως διηγήθηκε κάποτε χαρακτηριστικά γι’ αυτό «Είναι παράξενος ο τρόπος
που γεννιέται ένα τραγούδι, κάθε τραγούδι έχει κάποιου είδους σπόρο, που
κάποιος βάζει στο χέρι σου ή ο ίδιος ο κόσμος βάζει στο χέρι σου, και
γι’ αυτό η διαδικασία είναι τόσο μυστήρια για το πώς γράφεται ένα
τραγούδι. Όμως το συγκεκριμένο ήρθε για μένα απλά επειδή γνώριζα ή
άκουγα ότι δίπλα στα κρεματόρια, σε κάποια στρατόπεδα θανάτου υπήρχε μία
ομάδα μουσικών, που αποτελούνταν από ένα κουαρτέτο εγχόρδων, οι οποίοι
υποχρεώνονταν να παίζουν κάθε φορά που εξελισσόταν η διαδικασία αυτής
της φρίκης. Και αυτούς τους ανθρώπους που έπαιζαν, τους περίμενε η ίδια
τρομακτική μοίρα. Και υποχρεώνονταν να παίζουν κλασική μουσική,την ώρα
που οι συγκρατούμενοί τους θανατώνονταν και καίγονταν. Αυτή η μουσική
λοιπόν το “χόρεψέ με στην ομορφιά σου με ένα φλεγόμενο βιολί” εννοεί
συμβολικά σαν ομορφιά το τέλος της ύπαρξης, και το στοιχείο του πάθους
που διέπει κάθε ολοκλήρωση. Όμως αυτή είναι η ίδια γλώσσα που
χρησιμοποιούμε για την απόλυτη παράδοση στον αγαπημένο ή στην αγαπημένη
μας, έτσι ώστε σ’ ένα τραγούδι να μην είναι σημαντικό εντέλει να
γνωρίζει κανείς την απαρχή της γένεσής του, γιατί εάν και η ίδια η
γλώσσα προέρχεται απ’ αυτή την γενεσιουργό πηγή πάθους, μπορεί να
αγκαλιάσει οποιαδήποτε παθιασμένη ενέργεια».
Σήμερα, λοιπόν, με αφορμή τη «Νύχτα των Κρυστάλλων» -το Πογκρόμ κατά των Εβραίων στις 9 Νοέμβρη του 1938 από τη ναζιστική Γερμανία…
…σήμερα «χόρεψέ με στην ομορφιά σου, με ένα φλεγόμενο βιολί», μία
νότα, έναν ήχο, μια μελωδία, ένα όραμα που να κάψει επιτέλους τη φρίκη
αυτού του κόσμου, να κάνει στάχτη την ασκήμια του, τον παραλογισμό του,
το μάταιο και άσκοπο πόνο, το θρήνο για την ανθρωπιά που χάνει ξανά και
ξανά στο λυκόφως της ντροπής της η ανθρωπότητα…
Dance me to the end of love…
Κάποιοι τον χαρακτηρίζουν ως έναν από
τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας, με ένα υπέροχο λογοτεχνικό
μυαλό. Τα δύο του αριστουργήματα, το Εκατό Χρόνια Μοναξιά (1967) και Ο
Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας (1985) τον έκαναν γνωστό στο ευρύ κοινό.
Ποια ήταν όμως τα βιβλία που ενέπνευσαν τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες;
Το Brain Pickings
συγκέντρωσε τα βιβλία που επηρέασαν τον Μάρκες κατά τη διάρκεια της
ζωής του -σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του Living to Tell the Tale. Αυτά
είναι:
1. Το Μαγικό Βουνό, Τόμας Μαν (The Magic Mountain, Thomas Mann) 2. Ο Άνθρωπος πίσω από το Σιδηρούν Προσωπείο, Αλέξανδρος Δουμάς (The Man in the Iron Mask, Alexandre Dumas) 3. Οδυσσέας, Τζέιμς Τζόυς (Ulysses, James Joyce) 4. Η Βουή και η Μανία, Γουίλιαμ Φόκνερ (The Sound and the Fury, William Faulkner) 5. Καθώς ψυχορραγώ, Γουίλιαμ Φόκνερ (As I Lay Dying, William Faulkner) 6. Άγρια Φοινικόδενδρα, Γουίλιαμ Φόκνερ (The Wild Palms, William Faukner) 7. Οιδίπους Τύραννος, Σοφοκλής 8. Το σπίτι με τα εφτά αετώματα, Ναθάνιελ Χόθορν (The House of the Seven Gables, Nathanial Hawthorne) 9. Η καλύβα του μπαρμπα-Θωμά, Χάριετ Μπίτσερ Στόου (Uncle Tom’s Cabin, Harriet Beecher Stowe) 10. Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ (Moby Dick, Herman Melville)
11. Γιοι και εραστές, Ντ. Χ. Λώρενς (Sons and Lovers D.H. Lawrence) 12. Χίλιες και μία νύχτες (The Arabian Nights: Tales from a Thousand and One Nights) 13. Η Μεταμόρφωση, Φραντς Κάφκα (The Metamorphosis Franz Kafka) 14. Το Άλεφ , Χόρχε Λουίς Μπόρχες (The Aleph and Other Stories Jorge Luis Borges) 15. Συλλογή διηγημάτων του Έρνεστ Χέμινγουεϊ (The Collected Stories Ernest Hemingway) 16. Point Counter Point, Άλντους Χάξλεϋ (Aldous Huxley) 17. Άνθρωποι και Ποντίκια, Τζον Στάινμπεκ (Of Mice and Men John Steinbeck) 18. Τα Σταφύλια της Οργής, Τζον Στάινμπεκ (The Grapes of Wrath John Steinbeck) 19. Καπνοτόπια, Έρσκιν Κάλντγουελ (Tobacco Road Erskine Caldwell) 20. Stories, Κάθριν Μάνσφιλντ (Katherine Mansfield) 21. Manhattan Transfer, Τζον Ντος Πάσσος (John Dos Passos) 22. Portrait of Jennie Robert Nathan 23. Ορλάντο, Βιρτζίνια Γουλφ (Orlando Virginia Woolf) 24. Η κυρία Νταλογουέι, Βιρτζίνια Γουλφ (Mrs. Dalloway Virginia Woolf)
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες πέθανε το 2014, σε ηλικία 87 ετών.
Ήταν μια φορά ένας ορειβάτης και
επιχειρούσε μια πολύ δύσκολη αναρρίχηση σε ένα βουνό με έντονη
χιονόπτωση. Πέρασε τη νύχτα μαζί με άλλους στο καταφύγιο. Το πρωί το
χιόνι έχει σκεπάσει για τα καλά το βουνό, πράγμα που κάνει την
αναρρίχηση ακόμη πιο δύσκολη. Δεν θέλει, όμως, να γυρίσει πίσω, κι έτσι,
όπως μπορεί, με μεγάλη προσπάθεια και θάρρος, συνεχίζει την αναρρίχηση,
συνεχίζει να σκαρφαλώνει στο απόκρημνο βουνό. Μέχρι που κάποια στιγμή,
ίσως από κακό υπολογισμό, ίσως γιατί η κατάσταση ήταν πραγματικά
δύσκολη, πάει να στερεώσει στον πάσσαλο το σχοινί ασφαλείας και του
γλιστράει ο γάντζος. Ο ορειβάτης γκρεμίζεται… αρχίζει να κατρακυλάει στο
βουνό χτυπώντας άγρια στα βράχια ενώ το χιόνι πέφτει πυκνό…
Από μπροστά του βλέπει να περνάει όλη
του η ζωή. Κλείνει τα μάτια περιμένοντας το χειρότερο, και ξαφνικά,
νιώθει στο πρόσωπο του ένα χτύπημα από σχοινί. Χωρίς καθόλου να σκεφτεί,
πιάνεται από το σχοινί με μια ενστικτώδη κίνηση. Ποιος ξέρει… Το σχοινί
αυτό μπορεί να έμεινε εκεί κρεμασμένο από κάποιον πάσσαλο… κι αν είναι
έτσι, θα μπορέσει να τον κρατήσει και να σταματήσει την πτώση του.
Κοιτάζει προς τα πάνω, αλλά το μόνο που
βλέπει είναι η χιονοθύελλα και το πυκνό χιόνι που πέφτει πάνω τον. Τα
δευτερόλεπτα μοιάζουν αιώνες σ’ αυτό το κατρακύλισμα που γίνεται όλο και
πιο γρήγορο και μοιάζει να μην τελειώνει… Ξαφνικά, το σχοινί τινάζεται
και νιώθει αντίσταση. Ο ορειβάτης δεν βλέπει τίποτε, ξέρει όμως ότι προς
το παρόν έχει σωθεί. Το χιόνι πέφτει ασταμάτητα, κι αυτός εκεί, δεμένος
με το σχοινί, μέσα στο φοβερό κρύο, κρεμασμένος από ένα κομμάτι λινάρι,
που τον κρατάει για να μην τσακιστεί πέφτοντας στη χαράδρα ανάμεσα στα
βουνά.
Προσπαθεί να δει τι υπάρχει γύρω του,
αλλά μάταια’ δεν ξεχωρίζει τίποτε. Φωνάζει δυο-τρεις φορές, αλλά
καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τον ακούσει κανείς. Η
πιθανότητα να σωθεί είναι απειροελάχιστη. Και να δουν ότι λείπει, δεν θα
μπορέσει κανείς ν’ ανέβει να ψάξει γι’ αυτόν πριν σταματήσει η
χιονοθύελλα, αλλά και τότε ακόμη, πώς να ξέρουν ότι βρίσκεται
κρεμασμένος στο γκρεμό;
Αντιλαμβάνεται πως αν δεν κάνει κάτι γρήγορα, αυτό θα είναι το τέλος του.
Όμως, τι να κάνει;
Θα μπορούσε ίσως να σκαρφαλώσει προς τα
πάνω και να προσπαθήσει να φτάσει στο καταφύγιο, αμέσως όμως
καταλαβαίνει πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Ξαφνικά… ακούει μια φωνή
από μέσα τον που τον λέει «λύσου!» Μπορεί να είναι η φωνή του Θεού, ή η
φωνή της εσωτερικής τον σοφίας, μπορεί όμως να είναι κάποιο κακό πνεύμα,
ή παραίσθηση… ακούει πάντως τη φωνή να επιμένει «λύσου, λύσου!»
Σκέφτεται πως αν λυθεί αυτή τη στιγμή
σίγουρα θα σκοτωθεί. Θα είναι ένας τρόπος για να τελειώσει το μαρτύριο
του. Μπαίνει στον πειρασμό να επιλέξει το θάνατο για να σταματήσει να
υποφέρει. Σαν απάντηση όμως στη φωνή δένεται ακόμη πιο σφιχτά. Και η
φωνή επιμένει «λύσου!…
Μη βασανίζεσαι άλλο, δεν έχει νόημα
τόσος πόνος… λύσου!» Εκείνος, όμως, δένεται ακόμη πιο σφιχτά, ενώ πολύ
αποφασιστικά λέει μέσα τον πως καμία φωνή δεν πρόκειται να τον πείσει να
αφήσει αυτό που χωρίς αμφιβολία του έχει σώσει τη ζωή. Η σύγκρουση αυτή
συνεχίζεται για ώρες, ο ορειβάτης όμως εξακολουθεί να είναι δεμένος μ
αυτό που νομίζει πως είναι η μοναδική του δυνατότητα για να σωθεί.
Ο μύθος λέει ότι την άλλη μέρα η ομάδα
διάσωσης βρήκε τον ορειβάτη μισοπεθαμένο. Η ζωή τον κρεμόταν από μια
κλωστή. Ακόμα λίγα λεπτά, και ο ορειβάτης θα είχε πεθάνει από το κρύο,
παγωμένος, και, παραδόξως, δεμένος με το σχοινί του… σε απόσταση
λιγότερο από ένα μέτρο από το έδαφος.
Λέω, λοιπόν, ότι, καμιά φορά, το να μην εγκαταλείπεις κάτι είναι θάνατος.
Κάποιες φορές, ζωή είναι να παρατάς αυτό που κάποτε σ’ έσωσε.
Να αφήνεις πίσω τα πράγματα που μαζί
τους είσαι δεμένος σφιχτά, επειδή νομίζεις ότι αν τα κρατήσεις θα σε
σώσουν από την κατάρρευση.
Όλοι έχουμε αυτήν την τάση να δενόμαστε
σφιχτά με ιδέες, πρόσωπα και καταστάσεις. Δενόμαστε με ανθρώπους, με
χώρους, με τόπους γνωστούς, γιατί είμαστε βέβαιοι πως αυτό είναι το μόνο
πράγμα που μπορεί να μας σώσει. Πιστεύουμε στο «γνώριμο κακό», όπως
λέει ένα γνωστό γνωμικό.
Και παρόλο που από διαίσθηση
καταλαβαίνουμε ότι το δέσιμο σημαίνει θάνατο, συνεχίζουμε να μένουμε
αγκιστρωμένοι σ’ αυτό που πια δεν μας χρειάζεται, σ’ αυτό που δεν
υπάρχει πια, τρέμοντας τις φανταστικές συνέπειες αν αποδεσμευτούμε.
Χόρχε Μπουκάι – Ο Δρόμος των Δακρύων – Εκδόσεις OPERA
O http://heartbeatradio.eu/ και η Μαρία Βέη
σας δίνουν την ευκαιρία να κερδίσετε 5 αντίτυπα του Παραμυθιού για μικρούς και μεγάλους
Η αγάπη της Αλκυόνης
Για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό μας θα πρέπει να κάνετε:
1. Like στη σελίδα μας στο facebook,
3. Like στη φωτογραφία του διαγωνισμού, αφήστε το σχόλιό σας και δημόσια κοινοποίηση στον τοίχο σας!
4. Συντονιστείτε στον http://heartbeatradio.eu/ για να μάθετε αν είστε εσείς η/ο τυχερός ακροατής μας!!
Την Τετάρτη 16/11/16 στις 17:00~20:00 θα κληρωθούν 5 αντίτυπα του βιβλίου Η αγάπη της Αλκυόνης της Μαρίας Βέη στην εκπομπή Mea Cupla με την Konstandina Alberti
Λίγα λόγια για το Παραμύθι για μικρούς και μεγάλους.
Η ιστορία δύο λουλουδιών που πλάστηκαν για να ευωδιάσουν τον Κόσμο με
το άρωμα της Αγάπης και της Ελευθερίας, ταξιδεύουν από το «Εγώ» και το
«Εμείς» και διανύουν μια ζωή γεμάτη περιπέτειες. Ο φόβος, ο εγωϊσμός και
η αδράνεια δίνουν την θέση τους στην αλήθεια, το φως και τη δράση. Και
όλα αυτά για να καταλήξουν τα δύο λουλούδια μας να πουν το ένα στο άλλο:
«Σε αγαπώ από εδώ ως την Αλκυόνη και ακόμα παραπέρα»
O http://heartbeatradio.eu/ και ο Βαγγέλης Αλεξόπουλος
σας δίνουν την ευκαιρία να κερδίσετε 2 αντίτυπα της ποιητικής συλλογής Αγχέμαχες λέξεις των εκδόσεων Άγκυρα
Για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό μας θα πρέπει να κάνετε:
1. Like στη σελίδα μας στο facebook,
3. Like στη φωτογραφία του διαγωνισμού, αφήστε το σχόλιό σας και δημόσια κοινοποίηση στον τοίχο σας!
4. Συντονιστείτε στον http://heartbeatradio.eu/ για να μάθετε αν είστε εσείς η/ο τυχερός ακροατής μας!!
Τη Δευτέρα 31/10/16 στις 17:00~20:00 θα κληρωθούν 2 αντίτυπα της ποιητικής συλλογής Αγχέμαχες λέξεις των εκδόσεων Άγκυρα του Βαγγέλη Αλεξόπουλου στην εκπομπή Με καφέ και κουβέντα με την Konstandina Alberti & την Evie Pride
Λίγα λόγια για την ποιητική συλλογή
Οι "Αγχέμαχες λέξεις" αποτελούν την πρώτη εμφάνιση του Βαγγέλη
Αλεξόπουλου στον χώρο της ποίησης, αν και καλύπτουν μια χρονική περίοδο
δύο δεκαετιών. Η ποίησή του πρωτότυπη, αιχμηρή, σκωπτική και κάποτε
επιθετική δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα. Αυτό άλλωστε είναι και το
ζητούμενο στην τέχνη. Η ποίηση, σύμφωνα με τον ίδιο, προσομοιάζει με την
τέχνη της ζωγραφικής. Ο ποιητής "γράφει εικόνες" επειδή δεν μπόρεσε να
γίνει ζωγράφος. Η λογική ερμηνεία ανήκει στην επιστήμη. Ένα έργο έχει
εκπληρώσει τον σκοπό του εφόσον παράγει εικόνες, δηλαδή συναισθήματα.
Αυτό ακριβώς αναζητά και ο ποιητής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο
του βιβλίου)
O http://heartbeatradio.eu/ και η ποιήτρια Ράνια Αγγελακούδη
σας δίνουν την ευκαιρία να κερδίσετε 5 αντίτυπα της ποιητικής συλλογής Στη δική μου Άνοιξη της Ράνιας Αγγελακούδη απο τις εκδόσεις Φυλάτος
Για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό μας θα πρέπει να κάνετε:
1. Like στη σελίδα μας στο facebook,
3. Like στη φωτογραφία του διαγωνισμού, αφήστε το σχόλιό σας και δημόσια κοινοποίηση στον τοίχο σας!
4. Συντονιστείτε στον http://heartbeatradio.eu/ για να μάθετε αν είστε εσείς η/ο τυχερός ακροατής μας!!
Την Τρίτη 1/11/16 στις 17:00~20:00 θα κληρωθούν 5 αντίτυπα της ποιητικής συλλογής Στη δική μου Άνοιξη της Ράνιας Αγγελακούδη απο τις εκδόσεις Φυλάτος στην εκπομπή Με καφέ και κουβέντα με την Konstandina Alberti & την Evie Pride
Λίγα λόγια για την ποιητική συλλογή
Απεγνωσμένη περιπλάνηση μέσα
στο βουβό τοπίο της εγκατάλειψης.
Ένας έρωτας που επιμένει ν’ αναπνέει μέσα στον σκιερό χώρο της μοναξιάς,
περιμένοντας λίγο φως να μπει από το κλειστό παράθυρο, που άφησε πίσω
του εκείνος όταν έφυγε.
«Άσπλαχνη κόρη της απέραντης σιωπής,
φτερό που το πατάνε αόρατα κορμιά
Αντικείμενο χαμένου πόθου
που αφήνει να του μαστιγώνουν το σώμα…».
O http://heartbeatradio.eu/ και οι Εκδόσεις Ψυχογιός
σας δίνουν την ευκαιρία να κερδίσετε 1 αντίτυπο του βιβλίου Μόνο τα νεκρά ψάρια ακολουθούν το ρεύμα του Κυριάκου Γιαλένιου απο τις εκδόσεις Ψυχογιός
Για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό μας θα πρέπει να κάνετε:
1. Like στη σελίδα μας στο facebook,
3. Like στη φωτογραφία του διαγωνισμού, αφήστε το σχόλιό σας και δημόσια κοινοποίηση στον τοίχο σας!
4. Συντονιστείτε στον http://heartbeatradio.eu/ για να μάθετε αν είστε εσείς η/ο τυχερός ακροατής μας!!
Την Τετάρτη 16/11/16 στις 17:00~20:00 θα κληρωθεί 1 αντίτυπο του βιβλίου Μόνο τα νεκρά ψάρια ακολουθούν το ρεύμα του Κυριάκου Γιαλένιου στην εκπομπή Mea Culpa με την Konstandina Alberti
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Έχει περάσει ένας χρόνος από την ημέρα που ο Ντέιν χώρισε με την Υβόν∙
ένας χωρισμός που του κληροδότησε βασανιστικές αϋπνίες. Μια τέτοια
άγρυπνη νύχτα γίνεται ακούσιος μάρτυρας στον μυστηριώδη θάνατο μιας
κοπέλας.
Τις
ίδιες ταραγμένες μέρες, τρεις νέοι άντρες συναντιούνται κάτω από
παράδοξες συνθήκες σε ένα έρημο στρατόπεδο της μακρινής ενδοχώρας και
ξεκινούν ένα ταξίδι με σκοπό να φτάσουν στην πόλη, ώστε να μοιραστούν
ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Στη διαδρομή, και εν μέσω προσωπικών
εξομολογήσεων, θα αποκαλυφθούν μυστικά, θα δικαιολογηθούν εγκλήματα και
θα δοθούν εκατέρωθεν υποσχέσεις.
Σύντομα,
αυτά τα φαινομενικά τυχαία γεγονότα θα θέσουν σε κίνηση έναν μηχανισμό
όπου οι παράλληλες πορείες όλων των πρωταγωνιστών θα διασταυρωθούν με
τρόπο αναπάντεχο, ξεδιπλώνοντας τα ως τότε κρυμμένα κίνητρα του καθενός.
Με
βασικά υλικά την ειρωνεία, το απρόσμενο της μοίρας και τις εσωτερικές
αναταράξεις των πράξεων και των λόγων τους, όλοι οι πρωταγωνιστές, θύτες
και θύματα, οδηγούνται σταδιακά σε μια εκρηκτική συνάντηση και ένα
συγκλονιστικά ανατρεπτικό φινάλε.
O http://heartbeatradio.eu/ και ο Αλέξανδρος Δαμουλιάνος
σας δίνουν την ευκαιρία να κερδίσετε απο 3 αντίτυπα των βιβλίων Οι τελευταίοι εραστές και Μις παραμυθούλα μια φορά κι εναν καιρό
Για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό μας θα πρέπει να κάνετε:
1. Like στη σελίδα μας στο facebook,
3. Like στη φωτογραφία του διαγωνισμού, αφήστε το σχόλιό σας και δημόσια κοινοποίηση στον τοίχο σας!
4. Συντονιστείτε στον http://heartbeatradio.eu/ για να μάθετε αν είστε εσείς η/ο τυχερός ακροατής μας!! Την Δευτέρα 31/10/16 στις 17:00~20:00 θα κληρωθούν απο 3 αντίτυπα των βιβλίων Οι τελευταίοι εραστές και Μις παραμυθούλα μια φορά κι εναν καιρό στην εκπομπή Με καφέ και κουβέντα με την Konstandina Alberti & την Evie Pride
Λίγα λόγια για την ποιητική συλλογή του
Αλέξανδρου Δαμουλιάνου «Οι τελευταίοι εραστές»
Τρεις ενότητες ποιημάτων συνθέτουν την ποιητική συλλογή του
Αλέξανδρου Δαμουλιάνου «Οι τελευταίοι εραστές» που κυκλοφορεί από τις
εκδόσεις Λυκόφως. Κοινό στοιχείο τους, ο έρωτας, ο σωματικός και
πνευματικός έρωτας, η ένωση δύο υποστάσεων σε μία, που πάντα κρύβει
απώλεια και πόνο, αλλά και πάντα αποκαλύπτει αναγέννηση και δημιουργία.
Μεστά και ταυτόχρονα λυρικά τα ποιήματα του Αλέξανδρου Δαμουλιάνου,
δίνουν μία ολοκληρωμένη άποψη για τον έρωτα, βασική παράμετρο της
ανθρώπινης υπάρξεως και της ζωής.
Λίγα λόγια για το παραμύθι «Μις Παραμυθούλα μια φορά κι έναν καιρό» που
έγραψε ο νεαρός συγγραφέας Αλέξανδρος Δαμουλιάνος
Οταν γνωστές ηρωίδες παραμυθιών καλούνται να λάβουν μέρος στα πρώτα
καλλιστεία που διοργανώνουν η «Ομοσπονδία Παραμυθιών» και ο «Σύλλογος
Ομορφων και Καλοσυνάτων Ηρωίδων Παραμυθιών». Αυτό είναι το πρωτότυπο
θέμα του βιβλίου για παιδιά «Μις Παραμυθούλα μια φορά κι έναν καιρό» που
έγραψε ο νεαρός συγγραφέας Αλέξανδρος Δαμουλιάνος με εικονογράφηση του
Διονύση Καραβία. Το βραβείο ομορφιάς δεν το κερδίζει ούτε η Χιονάτη ούτε
η Σταχτοπούτα, αλλά και ούτε και η Ωραία Κοιμωμένη, αφού ο πρόεδρος της
επιτροπής Αίσωπος αποφασίζει να το χαρίσει σε ένα μικρό κορίτσι, τη
Δανάη, με το σκεπτικό ότι όλα τα παραμύθια αντλούν την ομορφιά τους από
την αγάπη των παιδιών!
O http://heartbeatradio.eu/ και οι Εκδόσεις Πατάκη
σας δίνουν την ευκαιρία να κερδίσετε 3 αντίτυπα του βιβλίου Μου πες να κουρευτώ και κουρεύτηκα του Άγγελου Πετρουλάκη
Για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό μας θα πρέπει να κάνετε:
1. Like στη σελίδα μας στο facebook,
3. Like στη φωτογραφία του διαγωνισμού, αφήστε το σχόλιό σας και δημόσια κοινοποίηση στον τοίχο σας!
4. Συντονιστείτε στον http://heartbeatradio.eu/ για να μάθετε αν είστε εσείς η/ο τυχερός ακροατής μας!!
Την Δευτέρα 31/10/16 στις 17:00~20:00 θα κληρωθούν 3 αντίτυπα του
βιβλίου Μου πες να κουρευτώ και κουρεύτηκα του Άγγελου Πετρουλάκη απο τις εκδόσεις Πατάκη στην εκπομπή Με καφέ και κουβέντα με την Konstandina Alberti & την Evie Pride
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
«... Έφυγες πριν καλά καλά διεκδικήσεις απ' τους άλλους το δικαίωμα να
υπάρχεις, ό,τι δηλαδή με λόγια και έργα σου χάρισα απ' την πρώτη στιγμή
που αργά αργά βυθιζόμουν μέσα σου, μιλώντας σου για την ομορφιά των
κυπαρισσογραμμών και την αφηγηματική της αφής. Στη σιγουριά κατέφυγες,
αρνούμενη τη ρευστότητα μιας ζωής που λατρεύει τον ανένταχτο πόνο. »Έφυγες
πριν μάθεις τους λόγους για τους οπολιους υπήρξες η συνισταμένη άλλων
βημάτων που είχαν διασταυρωθεί με τα δικά μου. Έφυγες πριν ακόμα σου
μιλήσω για σένα, για το πώς θα σε θυμάμαι, για το πώς θα συνομιλώ με τις
εικόνες σου, με τα δικά σου πράγματα... »Και δε θα μάθεις ποτέ το
λόγο που θολώνουν τα μάτια μου όταν κάθε φορά κουρεύομαι -και κουρεύομαι
πιο συχνά πια, χωρίς να μου το ζητάς». Ήταν απ' αυτούς που μαθαίνουν
να ζουν στο «ναι». Χωρίς να το πολυκαταλάβει, βρέθηκε ν' ασκεί εξουσία,
αλλά και να υποκύπτει σ' αυτήν, με όποια μορφή κι αν ασκούνταν πάνω
του. Η γνωριμία του με τον έρωτα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί
ανορθόδοξη, αφού βρέθηκε να ταξιδεύει περισσότερο σε βίους άλλων παρά
στη δική του πραγματικότητα. Όταν κατόρθωσε ν' αρθρώσει το «όχι»,
κατόρθωσε και να χτίσει γύρω του τα τείχη που θα του επέτρεπαν να έχει
τις δικές του επιλογές. Όμως για κάποιους ο χρόνος είναι κυκλικός...
Η ώρα για τον χειμώνα αλλάζει την τελευταία Κυριακή του
Οκτωβρίου και φέτος θα αλλάξει στις 30 Οκτωβρίου. Στις 4:00 τα
ξημερώματα της Κυριακής, λοιπόν, θα γυρίσουμε τα ρολόγια μας μία ώρα
πίσω, δηλαδή να δείχνουν 3:00.
Ο Βενιαμίν
Φραγκλίνος ήταν ο εμπνευστής αυτής της ιδέας, την οποία «συνέλαβε» το
1784, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα, κατατέθηκε πρόταση στη βρετανική
κυβέρνηση για αλλαγή της ώρας από τον Γουίλιαμ Γουίλετ, ο οποίος σε
σχετικό άρθρο του έκανε εκτενή αναφορά στη «σπατάλη του φυσικού φωτός».
Η πρώτη εφαρμογή αυτής της ιδέας στην πράξη έγινε στον Α' Παγκόσμιο
Πόλεμο με σκοπό να εξοικονομηθούν ενεργειακοί πόροι. Στην συνέχεια, το
μέτρο καταργήθηκε και ύστερα από την ενεργειακή κρίση του 1973, ήρθε για
να… μείνει.
Στην Ελλάδα το μέτρο της αλλαγής της ώρας υιοθετήθηκε το 1973.
Το
1997 η κυβέρνηση διατύπωσε τη σκέψη να μην εφαρμόσουμε τη θερινή ώρα,
ώστε να συγκλίνουμε «ωρολογιακώς» με την κεντρική Ευρώπη, αλλά
πρυτάνευσαν σοφότερες σκέψεις. Σήμερα περίπου στις 70 χώρες εφαρμόζουν
το μέτρο αυτό.
Έως το 1996 στην Ε.Ε. κάθε χώρα εφάρμοζε το μέτρο αυτό
σύμφωνα με τα δικά της «θέλω», ώσπου οι Βρυξέλλες ...ανέλαβαν και οι
αλλαγές της ώρας, πλέον, γίνονται ως εξής:
Η χειμερινή ώρα κατά την οποία γυρίζουμε τους δείκτες μία ώρα πίσω, ισχύει από την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου.
Η θερινή ώρα, κατά την οποία γυρίζουμε τους δείκτες μία ώρα μπροστά, ισχύει από την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου.
Μια καλή περιγραφή ξεκινάει στο μυαλό του συγγραφέα και ολοκληρώνεται στο μυαλό του αναγνώστη.
Κόψε την τηλεόραση
«Η τηλεόραση δηλητηριάζει τη δημιουργικότητά σου. Αν θέλεις να γίνεις
συγγραφέας, αντί να σπαταλάς τον χρόνο σου στο “χαζοκούτι”, κάνε δύο
πράγματα, πιο πολύ από όλους τους άλλους: διάβαζε και γράφε».
Προετοιμάσου για κριτική και αποτυχία
«Θα υπάρξουν στιγμές που θα αμφιβάλεις για τον ίδιο σου τον εαυτό. Και
δεν θα αμφιβάλεις μόνο εσύ αλλά και όλοι οι άλλοι για εσένα. 'Όμως, αν
γράφεις (ή ζωγραφίζεις/χορεύεις/τραγουδάς κοκ), όλο και κάποιος θα
βρεθεί που θα θελήσει να σε κάνει να νιώσεις σκατά. Αυτό όμως είναι
απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο»
«Το να σταματάς να γράφεις κάτι που έχεις αρχίσει μόνο και μόνο επειδή
ζορίζεσαι συναισθηματικά ή δημιουργικά είναι μεγάλο λάθος»
«Ακόμα και αν τα σκατώσεις, μείνε αισιόδοξος. Η αισιοδοξία είναι το καλύτερο φάρμακο ενάντια στην αποτυχία».
Μην χάνεις χρόνο προσπαθώντας να ικανοποιήσεις τους πάντες
«Όταν προσπαθείς να γράψεις όσο πιο ειλικρινά και ακομπλεξάριστα
γίνεται, θα εξοργίσεις κάποιους είτε το θέλεις, είτε όχι. Είναι αδύνατο
να κρατάς συνεχώς χαρούμενους όλους τους αναγνώστες σου. Οπότε, σταμάτα
να ανησυχείς».
Γράψε πρώτα για εσένα
«Ξεκίνησα να γράφω για την προσωπική μου απόλαυση. Αν γράφεις επειδή το
απολαμβάνεις, μπορείς να γράφεις για πάντα. Βρες ένα θέμα που σε
ενδιαφέρει και το οποίο πιστεύεις ότι θα αφορά κι άλλους. Αυτό το
ενδιαφέρον θα αποτελέσει το πιο δελεαστικό στοιχείο της γραφής σου, όχι
το παιχνίδι με τη γλώσσα».
Γράψε για τα πιο δύσκολα πράγματα που μπορούν να γραφούν
«Τα πιο σημαντικά πράγματα είναι αυτά για τα οποία δυσκολεύεσαι να
γράψεις. Είναι όλα αυτά για τα οποία νιώθεις ντροπή, επειδή ξέρεις ότι
οι λέξεις μειώνουν τα συναισθήματά σου».
«Στην πραγματικότητα, τις ιστορίες τις ξεθάβεις, σαν τα απολιθώματα. Οι
ιστορίες είναι κειμήλια ενός ανεξερεύνητου, παλιού κόσμου. Οι συγγραφείς
είναι σαν τους αρχαιολόγους, ψάχνουν δηλαδή τρόπους να ανασύρουν το
μεγαλύτερο δυνατό κομμάτι της εκάστοτε ιστορίας»
Όταν γράφεις, αποσυνδέσου από τον υπόλοιπο κόσμο
«Το γράψιμο είναι μια πολύ ιδιωτική εμπειρία. Βάλε το γραφείο σου στη
γωνία του δωματίου και εξάλειψε κάθε περισπασμό -από το τηλέφωνο μέχρι
τα ανοικτά παράθυρα».
«Η συγγραφή του πρώτου κειμένου, του πρώτου προσχέδιου είναι μια εντελώς
“ωμή” εμπειρία, που προσωπικά νιώθω άνετα να την κάνω μόνο με την πόρτα
κλειστή. Είναι σαν βρίσκεσαι εσύ με την ιστορία σου γυμνή στο δωμάτιο,
ενώ αυτή φορά μόνο τις κάλτσες και τα εσώρουχά της».
Κράτα τα πράγματα απλά...
«Ένα από τα πιο ενοχλητικά πράγματα που μπορείς να κάνεις στο κείμενο
σου είναι να το “φορτώσεις” με μεγάλες, εξεζητημένες λέξεις απλά και
μόνο επειδή ντρέπεσαι για τις απλές και μικρές που έχεις χρησιμοποιήσει.
Είναι τόσο γελοίο αυτό όσο το να προσπαθείς να ντύσεις τον σκύλο σου με
φράκο».
... και προσοχή στα επιρρήματα
«Τα επιρρήματα είναι σαν τα αγριόχορτα που καταστρέφουν το γκαζόν στον
κήπο σου. Για την ακρίβεια, ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με
επιρρήματα».
Μην δίνεις μεγάλη σημασία στη γραμματική
«Η συγγραφή βασίζεται στην αποπλάνηση, όχι στην ακρίβεια. Ένα καλό
μυθιστόρημα δεν πρέπει να στοχεύει στην γραμματική αρτιότητα αλλά στο
πώς θα “καλωσορίσει” τον αναγνώστη για να του αφηγηθεί, εν συνεχεία, μια
ιστορία. Για την ακρίβεια, στόχος σου θα πρέπει να είναι να κάνεις τον
αναγνώστη να ξεχάσει ότι διαβάζει».
Γίνε μάστορας στις περιγραφές
«Μια καλή περιγραφή πρέπει να ξεκινάει στο μυαλό του συγγραφέα και να
ολοκληρώνεται στο μυαλό του αναγνώστη. Σκέψου τί θέλεις να φανταστεί ο
αναγνώστης και εν συνεχεία μετάτρεψε την εικόνα που έχεις στο μυαλό σου
σε λέξεις».
«Χρησιμοποίησε καινούργιες εικόνες και απλό λεξιλόγιο για να μην
“εξαντλήσεις” τους αναγνώστες σου. Πολλές φορές, οι αναγνώστες παρατούν
μια ιστορία στη μέση επειδή “βαρέθηκαν” -η κατάσταση αυτή δημιουργείται
όταν ο συγγραφέας “μαγεύεται” από την ίδια του την περιγραφή τόσο πολύ
που ξεχνάει την η εξέλιξη της ιστορίας».
Δώσε μόνο τις απαραίτητες πληροφορίες
«Είναι άλλο πράγμα να κάνεις επίδειξη γνώσεων και εντελώς διαφορετικό να
χρησιμοποιείς τις γνώσεις σου για να εμπλουτίσεις μια ιστορία. Οπότε,
πρόσεξε οι επιπλέον πληροφορίες να μην επισκιάζουν την ίδια την ιστορία
σου».
Πες τι κάνουν οι χαρακτήρες σου
«Ένα άσχημο κείμενο δεν είναι αποτέλεσμα μόνο κακού συντακτικού και
λάθος παρατηρήσεων. Ένα κακό κείμενο, τις περισσότερες φορές, είναι
προϊόν της άρνησης του συγγραφέα να μας πει τί στην ευχή κάνουν οι ήρωές
του. Να μας πει, για παράδειγμα, ότι ακόμη κι ένας δολοφόνος ίσως και
να βοηθήσει μια γριούλα να περάσει τον δρόμο. Οι χαρακτήρες είναι ο
λόγος για τον οποίο ο αναγνώστης θα διαβάσει το κείμενό σου, οπότε
φρόντισε να παρουσιάσεις όλες τις πτυχές τους».
Πάρε ρίσκα
«Μην χρησιμοποιείς παθητική φωνή. Δείχνει φόβο, ο οποίος είναι η ρίζα
του κακού σε ένα κακό κείμενο. Γράψε όπως γουστάρεις. Αν το κείμενο σου
βγει καλό, όλα καλά. Αν όχι, μην φοβηθείς να το σβήσεις»
Συνειδητοποίησε ότι δεν χρειάζεσαι ουσίες για να είσαι καλός συγγραφέας
«Η ιδέα ότι για να είσαι δημιουργικός χρειάζεσαι ναρκωτικά αποτελεί μια
από τις μεγαλύτερες πλάνες της εποχής μας. Όποιος ισχυρίζεται ότι
χρειάζεται “υποβοήθηση” για να γράψει κάτι αξιοπρεπές στην
πραγματικότητα θέλει απλά να δικαιολογήσει τις αδυναμίες του».
Μην προσπαθείς να γίνεις κάποιος άλλος
«Όταν “μαϊμουδίζεις” το στιλ γραφής κάποιου άλλου συγγραφέα το μόνο που
καταφέρνεις είναι να μοιάζεις με φθηνή απομίμηση. Δεν μπορείς να
“αντιγράψεις” τα συναισθήματα ενός ανθρώπου και το πώς αυτός βιώνει την
πραγματικότητα γύρω του».
Κατανόησε ότι η συγγραφή είναι μια μορφή τηλεπάθειας
«Ως έναν βαθμό, κάθε μορφή τέχνης εξαρτάται από την τηλεπάθεια, μα πιο
πολύ απ' όλες η συγγραφή. Αυτό συμβαίνει γιατί η δουλειά του συγγραφέα
δεν είναι απλά να αραδιάζει λέξεις σε σελίδες αλλά να μεταφέρει τις
ιδέες που βρίσκονται μέσα στο κεφάλι του σε αυτά των αναγνωστών του».
Γράφε κάθε μέρα
«Από τη στιγμή που θα αρχίσω να δουλεύω πάνω σε κάποιο καινούργιο
project, δεν σταματάω να γράφω παρά μόνο αν είναι μεγάλη ανάγκη. Αν
σταματήσω να γράφω σε καθημερινή βάση, οι χαρακτήρες του έργου
“μπαγιατεύουν” και χάνω τον έλεγχο της υπόθεσης και του ρυθμού της
ιστορίας. Ακόμα και αν αρχίσεις να ζορίζεσαι, μην τα παρατάς. Συνέχισε
να παλεύεις, λέξη προς λέξη».
Ολοκλήρωσε το πρώτο κείμενο του βιβλίου σου μέσα σε τρεις μόλις μήνες...
«Η συγγραφή του πρώτου κειμένου ενός βιβλίου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί
μέσα σε τρεις μήνες -όσο διαρκεί μια εποχή του χρόνου,δηλαδή- άσχετα με
το πόσο μεγάλο θα είναι αυτό τελικά. Αν δεν έχεις τελειώσει το γράψιμο
μέσα σε τρεις μήνες, σταδιακά αποξενώνεσαι από την ιστορία. Προσωπικά,
συνήθως γράφω δέκα σελίδες την ημέρα -με αυτόν τον ρυθμό, μέσα σε τρεις
μήνες θα έχω γράψει περίπου 180.000 λέξεις»
.... και όταν το τελειώσεις, κάνε ένα βήμα πίσω
«Αφού τελειώσεις το γράψιμο και πριν το ξαναδιαβάσεις, άσε το προσχέδιο
στην άκρη για έξι εβδομάδες. Μόνο έτσι θα μπορέσεις εν συνεχεία να
εντοπίσεις τα λάθη και τις παραλείψεις που έχουν η πλοκή και οι
χαρακτήρες».
«Η διαδικασία αυτή θυμίζει μια βόλτα στο δάσος. Όταν γράφεις το βιβλίο,
είναι σαν να χαζεύεις κάθε δέντρο ξεχωριστά. Όταν απομακρύνεσαι από αυτό
και βρεθείς σε κάποιο ύψωμα, όμως, μόνο τότε μπορείς να έχεις την
συνολική εικόνα του».
Μη διστάζεις να κόψεις
«Η διαδικασία της ανάγνωσης και της διόρθωσης είναι το πιο δύσκολο
στάδιο στη συγγραφή ενός βιβλίου. Όμως, ακόμα κι αν σου φαίνεται πολύ
σκληρό, πρέπει να “σκοτώσεις” τις λέξεις σου χωρίς τον παραμικρό
ενδοιασμό. Πρέπει να μάθεις να αφήνεις έξω τα βαρετά και περιττά σημεία.
Η τελική ιστορία σου πρέπει να “ρέει” αβίαστα».
